Θέλω να μου κρατάς το χέρι!
Καλησπέρα σας... μετά από πολύ καιρό ξανά εδώ. Περίπου δύο χρόνια μετά, διαφορετική ίσως λίγο πιο ήρεμη, λίγο πιο ώριμη. Σημερινό μας θέμα η συντροφικότητα, μια λέξη τόσο απλή και όμως τόσο δυνατή για αυτούς που ξέρουν να τη στηρίζουν. Αυτή η μαγική λέξη λοιπόν, μπορεί να γίνει η κινητήριος δύναμη για δυο ανθρώπους να χτίσουν μαζί μια ζωή. Μπορεί όμως και να διαλύσει τα πάντα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα αν δεν μπορείς να αντέξεις το βάρος της , τις θυσίες της, την γλύκα και την πίκρα της. Αν με την ίδια ευκολία που αποχωριζόμασταν μια ευθύνη καθόμασταν και την αναλαμβάναμε πολλοί γάμοι θα είχαν σωθεί, πολλές σχέσεις θα είχαν επιβιώσει και η αγάπη θα ήταν το βασικό συστατικό για την συντροφικότητα. Όμως όχι, σήμερα δεν φτάνει μόνο η αγάπη. Χρειαζόμαστε υπομονή, επιμονή, πείσμα, πάθος. Που αυτά αν το καλοσκεφτούμε δεν είναι και άσχημα ε; Το πρόβλημα είναι ότι χρειαζόμαστε πρώτα αυτά και μετά την αγάπη. Σαν μερικοί να έχουμε ξεχάσει ότι χωρίς τα συναισθήματα σε αυτόν τον κόσμο