Στο θέατρο της ζωής πάντα πρωταγωνιστής, ποτέ κομπάρσος!
Μεγάλη υπόθεση το να ξέρεις να αποχωρείς τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο! Ας φανταστούμε ότι η ζωή μας είναι μια θεατρική παράσταση λίγο μεγαλύτερη σε διάρκεια από τις φυσιολογικές. Κάθε έργο έχει μια πλοκή, που στην προκειμένη περίπτωση εμείς είμαστε ο θεατρικός συγγραφέας, εμείς ο πρωταγωνιστής και εμείς ο κομπάρσος. Το πρόβλημα είναι όταν ξεχνιόμαστε κατά τη διάρκεια και αντί να είμαστε κυρίως πρωταγωνιστές και λίγο κομπάρσοι γίνεται το αντίθετο. Ας ξεκινήσουμε με μια κλισέ έκφραση αλλά αληθινή. Η ζωή είναι δική μας. Ό,τι και να μας λένε, όσο και να θέλουν να μας επηρεάσουν άλλοι, θα πάρουμε τις αποφάσεις που εμείς θεωρούμε καλύτερες. Έρχονται στιγμές που μπαίνεις στις ζωές άλλων όπου και εκεί πρέπει να είσαι από τους βασικούς ηθοποιούς. Και έρχεται το μεγάλο δίλημμα εδώ. Όταν δεν είσαι φεύγεις ή μένεις με την ελπίδα και την προσπάθεια να γίνεις; Θα σε βγάλω από τη δύσκολη θέση και να σου πω ότι φεύγεις. Πλέον, το ξέρω πολύ καλά δεν πρόκειται τίποτα να αλλάξει δεν