Αν είχες μια ευκαιρία να αλλάξεις το κόσμο θα το έκανες;
Και μετά από ένα ήσυχο καλοκαίρι ξανά πίσω στην βάση, με νέες συνθήκες αυτή τη φορά. Μερικές φορές χρειάζεται να κάνεις μια παύση ή καλύτερα να δώσεις ένα τέλος απότομο και γρήγορο και να προχωρήσεις γιατί ίσως σε κρατάει πίσω από πολύ όμορφα πράγματα στη ζωή. Και προσπαθείς ξανά να βρεις ρυθμούς και να συνηθίσεις σε μια άλλη ρουτίνα ζωής και σκέφτεσαι, παρατηρείς ότι αυτός ο κόσμος δεν σου κάνει. Έρχεται η στιγμή που αρχίζεις να νιώθεις, ότι πνίγεσαι σε μια φούσκα. Δουλειά, σπίτι, δραστηριότητες, φαγητό, ύπνος και ξανά πάλι τα ίδια. Όμως, όσοι μπορούμε και κάνουμε ακόμη όνειρα δεν θέλαμε αυτό για τη ζωή μας. Έτσι συμβαίνει και με εμένα, γυρίζοντας από μια συνηθισμένη διαδρομή στο σπίτι, αντίκρυσα τρία παγκάκια με τρεις άστεγους και ξαφνικά έπρεπε να νιώσω ευγνώμων που μπορώ και δουλεύω σαν σκυλί όλη μέρα και δεν είμαι σε αυτήν την τραγικά δύσκολη θέση που είναι εκείνοι. Να νιώθω ευγνώμων που μπορώ να τρώω, να σπουδάζω, να πληρώνω τους λογαριασμούς μου. Όχι λοιπόν, είμαι απ