Annaliz

 Είναι δύσκολο να αξιοποιήσεις το χρόνο σου όταν είσαι σε καραντίνα. Όμως , αν το καλοσκεφτείς υπάρχουν πολλά να κάνεις. Έτσι με τη σειρά μου αποφάσισα να βάλω λίγο Yiruma και να αρχίσω να σας γράφω τις σκέψεις μου.  Και να που φτάσαμε , να κινδυνεύουμε. Όμως  και έτσι πάντα υπάρχει χώρος για την αγάπη. Αυτή τα γιατρεύει όλα. Ακόμη και αυτή η πρότυπη καραντίνα πρώτα γίνεται γιατί αγαπάς τόσο πολύ τα δικά σου άτομα που δεν θέλεις να πάθουν κάτι.   Γιατί , η μόνη κινητήριος δύναμη μας είναι αυτή η τόσο αθώα λέξη με τόση μεγάλη σημασία. Η Αγάπη. Όταν έχεις , περάσει από χίλια κύματα αυτό που πραγματικά θες δεν είναι κάποιος να σε προστατέψει. Αλλά , κάποιος να σε αγκαλιάσει να γλύφει τις πληγές σου και να σε βοηθήσει να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Και να σε καμαρώνει όταν ανθίζεις , να βαδίζετε μαζί , με όποια διαφορά ηλικίας. Αγαπιέστε , στην αγάπη δεν υπάρχουν μη και όχι.   Είναι μεγάλη ευλογία , να ξυπνάς και να βλέπεις δίπλα σου  κάθε μέρα αναλλοίωτο τον άνθρωπο που επέλεξες

  Αν σε κάθε οικογένεια υπολογίσουμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον 2 παιδιά , τότε ο μισός και παραπάνω πλανήτης έχει αδέρφια.  Των οποίων τη ύπαρξη όταν είμαστε μικροί δεν αναλογιζόμαστε παρά μόνο όταν χρειάζεται να μπλέξουμε κάποιον , όταν η Μαμά ανακαλύπτει ότι τα μπισκότα εξαφανίσθηκαν ως δια μαγείας από το πιάτο.   Είμαι από τα τυχερά παιδιά γιατί αφενός έχω μια αδερφή και αφετέρου έχω μια μεγάλη αδερφή.   Οι γονείς μου είναι μεγάλοι σε ηλικία και βαραίνουν μέρα με τη μέρα . Όμως κάπου εκεί υπάρχει η αδερφή μου. Που όταν ήμουν μικρή ήθελε σίγουρα να με πνίξει ( υπάρχουν ντοκουμέντα ακόμα κλαίω το πρώτο μου κινητό )  αλλά μεγαλώνοντας αναπτύξαμε μια βαθιά σχέση αγάπης και αδυναμίας.    Η σχέση με τον αδερφό/η σου δεν είναι τίποτα άλλο από μια ατόφια ανιδιοτελής αγάπη που συνεχώς πολλαπλασιάζεται. Έχει μέσα της την αγάπη των γονιών σου όση μπορεί να χωρέσει και την δίκη της  αγάπη για σένα , αφού όταν φύγουν εκείνοι θα μείνει πίσω να σε προστατεύει .   Και ειδικά όταν εσ